Twee jaar geleden schreef ik in voor de Denver Marathon om mijn 150ste marathon een feestelijk tintje te geven maar de pandemie stak daar een stokje voor. Nu het einde daarvan in zicht komt informeer ik bij de organisatie van de Denver Marathon of mijn inschrijving (en betaling) van toen nog van kracht is en dat blijkt zo te zijn. Dus begin ik terug aan de planning van die marathon en de bijhorende reis. Het zou natuurlijk wel wat fijner zijn als dat nummer 160 wordt in het lijstje maar dan moet ik, na die in Duitsland, er nog eentje lopen. Zes weken na Duitsland en zeven weken voor Denver wordt de nieuwe Gent Marathon georganiseerd. Die stip ik aan in mijn agenda. Wanneer ik ga inschrijven op 6 maart, drie weken voor de wedstrijd, val ik bijna van mijn stoel van verbazing: hij is uitverkocht! Ik ga dan maar op zoek naar een alternatief. Voor dezelfde datum vind ik enkel organisaties waarvoor een verre verplaatsing nodig is. Eén week vroeger, op 20 maart, is er een Belgische organisatie, namelijk in Hamme, waar de Durme in de Schelde uitmondt en dat is maar 85 kilometer van Balen. Dat is dan wel maar vijf weken na de vorige maar ik schrijf in en vul ook in dat ik daar nog nooit deelnam. Even later stel ik vast dat het dezelfde organisatie is als waar ik in 2018 toch ook al mee heb gelopen, exact 20 marathons geleden.
Er zijn maar 38 lopers ingeschreven voor de marathon en dat betekent heel eenzaam lopen. Daarom vraag ik of iemand mee wil met de fiets. Uiteindelijk wordt dat Zjan die zich opoffert om 42 km mee te fietsen. Dat heeft ze nog nooit gedaan en dus is ze er ook wel wat bang voor maar nu ze een elektrische fiets heeft ziet ze het toch zitten. Ik doe niets extra als voorbereiding en het blijft bij 175 km training in vijf weken. Ik reken er op dat ik weinig conditie ingeboet heb na de marathon in Duitsland en met het oog op een heel goede prestatie in Denver hoeft deze niet bepaald heel snel te gaan.
Op vijf dagen voor de wedstrijd ziet de weersvoorspelling er heel goed uit maar wanneer we op zondagmorgen in de auto stappen en richting Hamme rijden krijgen we winterse neerslag over ons heen. We zijn goed op tijd. Ik haal mijn nummer en we kunnen in de taverne bij de start en aankomst nog iets warm gaan drinken. Af en toe zien we de lopers van de 50 en de 100 kilometer passeren aan de aankomst. Om 11 u vertrekt een groepje van minder dan 38 deelnemers voor de marathon. Blijkbaar heeft het weer nog een aantal ingeschreven lopers afgeschrikt. Zjan heeft zich wat verder opgesteld met de fiets. Als ik bij haar kom ligt dat groepje al ver uit elkaar zodat ze veilig mee kan het jaagpad langs de Durme op. Het is nog fris maar gelukkig blijft het voorlopig droog. Er staat wat wind en in de stukken waar die in het nadeel blaast ga ik achter Zjan lopen. Haar tempo is niet altijd heel vlak maar het gaat toch behoorlijk goed. Luc Maes en een jonge vrouw lopen wat van mij weg en ik loop dan helemaal alleen en dat zal niet meer veranderen.
Af en toe kruisen we lopers van de 50 en van de 100 km. Jos Snoeks is bezig aan de 50 km. De kruisende lopers moedigen elkaar aan. Aan het eindpunt op het jaagpad langs de Schelde moet een lus gelopen worden door de polder. Ik stel Zjan voor om bij het begin van die lus te wachten om even te rusten tot ik daar terug kom na een twintigtal minuten maar ze beslist om bij mij te blijven. In die lus haal ik Luc en die vrouw terug in. Ik ga ze voorbij en Luc probeert om in mijn spoor te blijven maar dat duurt maar een tweetal kilometer. Hij zal bijna een uur na mij aankomen en Manuela, zo heet die vrouw, nog wat meer. Na de lus in de polder komen we terug op de dijk langs de Schelde op de terugweg naar start- en aankomstplaats. We blijven lopers kruisen en zo kan ik vaststellen dat ik niet als laatste loop. De temperatuur is al wat gestegen en dus kan ik mij JMT-vestje afgeven aan Zjan. Even voor het keerpunt gaat ze even pauzeren op een bankje om een boterhammetje te eten. Ik passeer de mat na 2:1:30. Als ik niet verzwak zou dat een eindtijd van 4:03 opleveren. Net voor ik aan het keerpunt kom is een dertigtal lopers gestart voor de halve marathon. Zjan komt weer bij mij en zet mij netjes uit de wind waar dat kan. Af en toe kunnen we de traagste deelnemers van de halve inhalen. Wanneer we op de Scheldedijk komen voel ik mij verzwakken. Zjan heeft het gemerkt. Ik vrees dat de tweede ronde zeker tien minuten langer gaat duren. Ik reken uit dat, als ik rond zes minuten per kilometer kan blijven, ik toch rond 4:10 moet kunnen finishen.
Al een hele tijd loop ik achter een drietal van de halve marathon maar ik nader niets. Wanneer we uit de polder terug op de dijk komen voel ik dat ik toch korter bij kom. Dat geeft mij precies een boost. Ik haal ze in en laat ze meteen achter. Zjan moedigt mij aan en mijn kilometertijden zakken flink. Ik kan dat verhoogde tempo aanhouden. Op één kilometer voor de aankomst rijdt Zjan voorop om klaar te staan voor de foto. De laatste volledige kilometer kan ik afhaspelen in 5:20!
Mijn chrono stopt op 4:04:56 wanneer ik over de erg verlaten aankomst loop. Ik heb dus minder dan twee minuten verloren in de tweede helft. Ik ben erg tevreden, zeker met die laatste 10 kilometer. Er zijn maar 25 finishers en ik ben daarvan de 17de. Vermits ik de oudste deelnemer was en de enige in de categorie M70 ben ik dus winnaar in die categorie. Ik ga douchen in de sporthal en we drinken iets in de taverne. We rijden vlot terug naar Balen en ik ben niet de enige die tevreden is!
Komentáře