In oktober 2017 beslissen een 15-tal JMT-ers om zich in te schrijven voor de loting van de BMW Berlin marathon op 16 september 2018. Daarna begon het wachten of we al dan niet uitgeloot zouden worden. Op 30 november ontvangen 12 atleten het verlossende nieuws dat ze uitgeloot zijn en dus kunnen meelopen op het snelste marathon parcours ter wereld. Het doel is gesteld, hotels en vluchten worden geboekt en de trainingen kunnen beginnen…
Vrijdag 14 september: afreis naar Berlijn.
Ongeveer de helft van de (12) JMT-ers beslist om met het vliegtuig richting Berlijn te gaan. Ik zelf opteer voor de wagen. Om 8.15u vertrek ik richting Hoeselt om Frankie op te pikken en om 9u zijn we op weg om de resterende 700km richting Duitse hoofdstad af te leggen. Oorspronkelijk geeft de GPS 6u reistijd aan, maar dat is zonder de talloze wegenwerken in Duitsland gerekend. Onderweg passeren we de wagens van Koen, Bjorn, Bart en Kris en bij onze laatste tussenstop aan een tankstation lopen we, heel toevallig, ook nog Richard, Janet en Kris tegen het lijf.
In plaats van eerst naar ons hotel te gaan, beslissen we om eerst onze startnummer op te halen in Tempelhof Airport Berlin (Expo Berlin Vital). De organisatie had immers gewaarschuwd dat het zaterdag wel eens heel druk zou kunnen worden op de Expo. We hebben geen oog voor de talloze standen van de diverse sportmerken en gaan onmiddellijk door naar hal 7 om onze nummer en T-shirt op te halen. Eenmaal buiten op de Expo komen we Benny, Dennis en Liesbeth tegen. Zij hadden vanmorgen vanuit Düsseldorf de vlucht naar Berlijn genomen en waren in de namiddag al gearriveerd. We beslissen om samen in de wagen richting hotel te rijden. Het is ondertussen reeds 19u gepasseerd. Inchecken, vlug douchen en een pasta eten bij de Italiaan die op 200m van het hotel gelegen is.
Om 21u arriveren Koen, Bart, Kris en Bjorn Joos ook aan het hotel. Laura en Robin zullen pas rond 23u aankomen. Hiermee is ons JMT groepje voltallig.
Zaterdag 15 september: ontbijtloop en sightseeing
Na een lekker ontbijt in het hotel nemen we rond 8.30u de metro richting kasteel Charlottenburg. Hier start om 9.30u immers de ontbijtloop. Een looptocht van 6km die vertrekt aan Charlottenburg tot aan het Olympisch stadion. Door het grote aantal deelnemers aan deze ontbijtloop dienen we ons tempo aan te passen en “sloefen” we richting Olympisch stadion. De aankomst in deze sporttempel, door de tunnel recht de atletiekpiste op, zorgt bij iedereen voor kippenvel. Na het afleggen van het plaatselijke rondje op deze piste beklimmen we de trappen van het stadion en hebben we een prachtig zicht op de duizenden lopers die het stadion komen binnen gelopen. De organisatie heeft vervolgens de nodige standjes voorzien met diverse dranken en snacks om de innerlijke mens nogmaals te sterken. We spreken af met de andere JMT lopers en supporters en gaan terug richting hotel met de metro. Maar eerst passeren we nog langs onze “huis”italiaan om weer eens een pasta binnen te spelen.
In de namiddag gaat ieder zijn eigen weg: sommigen gaan rusten in het hotel, anderen gaan de stad in om de vele bezienswaardigheden in Berlijn te bezoeken. Benny, Dennis, Liesbeth en mezelf beslissen om te gaan kijken waar we morgen onze persoonlijke dranken moeten afgeven. (De organisatie van de marathon heeft immers het absurde idee dat je enkel de dag van de marathon zelf je persoonlijke drank kan afgeven en dit tot 7.30u. Wetende dat de marathon pas om 9.15u start, betekent dit dat je nog dik 2u moet “overbruggen” terwijl je op die moment eigenlijk vooral rust nodig hebt. Gelukkig voor ons heeft Dennis voorgesteld om samen met Nancy ’s morgens de drank van een aantal JMT atleten tot aan de start te brengen zodat wij hierover niet moeten stressen (waarvoor nogmaals dank Dennis en Nancy!!))
Na ons vergewist te hebben van waar we de persoonlijke drank dienen af te geven, lopen we nog even richting Brandenburg Tor om vervolgens de metro richting hotel terug te nemen. Om15.30u start immers de marathon voor inline skaters en deze passeert na 5km aan ons hotel en dit willen we toch ook niet missen. Het zal uiteindelijk weer Bart Swings zijn die de marathon wint in 57min58sec!
‘s Avonds organiseert het hotel een pasta party. Laatste keer koolhydraten stapelen om met een volle tank aan de start te komen. Vervolgens vroeg bedje in want het ontbijt van de volgende morgen staat gepland om 6u.
16 september: D-Day
Na een relatief goede nachtrust, vroeg de veren uit om 5.15u. Om 6u zitten (bijna) alle JMT-ers aan het ontbijt. Om 6.30u vertrekken Dennis en Nancy met de persoonlijke dranken naar het drop-off punt. De rest gaat zich klaar maken voor hetgeen komen gaat…
Om 7.50u hebben alle JMT-ers afgesproken in de lobby om samen met de metro richting de start te gaan. Als we uit het metrostation Hauptbahnhof komen, is de mensenzee al op gang gekomen. Van alle richtingen zie je lopers aankomen… indrukwekkend…
De wandeling tot aan de startvakken neemt de nodige tijd in beslag maar verloopt zeer vlot. We wensen elkaar nog veel succes en ieder begeeft zich naar zijn eigen startvak. Sommigen zijn creatief en slagen erin om in een “beter” startvak te starten… Frankie en mezelf staan in vak A, direct achter de toppers. Als we onze hand uitsteken kunnen we Kipchoge, bij wijze van spreken, een schouderklopje geven. Een geweldige ervaring…
9:10u het aftellen kan beginnen. De adrenaline pompt en de zenuwen zijn al lang niet meer onder controle… om 9:15u klinkt het verlossende schot en komen meer dan 44.000 lopers in beweging. Bij een marathon is het altijd afwachten of de supercompensatie zijn werk heeft gedaan en of de eerste kilometers vlot lopen. In mijn geval moet ik vaststellen dat de eerste kilometers bijzonder vlot lopen en dat ik me moet voorhouden om niet te snel te lopen. Het vooropgestelde doel om de eerste helft tegen 3:50min/km te lopen, stel ik na enkele kilometers bij en hou me voor dat ik tussen 3:45 en 3:50 ga lopen. Na 9km komt de eerste drankpost met persoonlijke dranken. Niettegenstaande ik er alles aan gedaan heb om mijn flesje goed zichtbaar te maken, is het toch niet zo evident om dit makkelijk terug te vinden, maar het lukt zonder te moeten stoppen.
Gelleke van mijn flesje getrokken, leeggezogen, drinken en door. Door de redelijk warme temperaturen had ik me ook voorgenomen om bij elke waterstand een beker te nemen en over mijn hoofd uit te gieten. Kilometer 10, doortocht in 37:45min en ik voel me goed, misschien wel wat twijfel of ik mijn beslissing, om sneller te lopen dan oorspronkelijk afgesproken, niet ga moeten bekopen op het einde. Maar deze negatieve gedachten tracht ik zo snel mogelijk te verdringen door aan positieve dingen te denken (“het gaat goed”, “vlot rollen”, …)
Kilometer 21,1, halverwege, doortocht in 1:20:04. 1 minuut sneller dan gepland. Benen voelen nog goed. Ik hou mezelf voor dat ik dit niet meer mag afgeven. Het aftellen kan nu stilletjes aan beginnen. Liesbeth en Nancy staan, zoals afgesproken, iets voorbij de 21km en ik kan nu makkelijk een flesje drinken en gelleke aannemen. Op naar kilometer 25… de kilometers blijven vlot voorbij gaan en de benen voelen nog steeds goed.
Kilometer 30, doortocht in 1:53:44.
Benen beginnen zwaarder aan te voelen. Positieve gedachten: vlot rollen, volhouden, nog “slechts” 12km (denk aan al die zware trainingen die niet voor niets zijn geweest en waarin je ook hebt afgezien), proberen te versnellen,… Op 35km krijg ik het echt zwaar en begint het mentale spelletje waarbij ik een moment denk om het tempo te laten zakken. Toch kan ik me op de een of andere manier herpakken en begin ik andere medelopers in te halen. Ik weet uit vorige edities dat het zwaarste stuk (mentaal en fysiek) nog moet komen: vanaf km37 over de Potsdamer Platz tot 40km, 1 langgerekt stuk brede weg waar geen einde aan lijkt te komen. De kilometers schuiven ongelooflijk traag voorbij. Eindelijk de bocht naar links waar de aanduiding van 40km staat en de klok tikt 2:31:39. Nog 8:21minuten om 2km en 195 meter af te leggen en zo onder de 2u40 te blijven. Ik neem nog een laatste beker water en pers de laatste beetjes energie uit de benen. Blijven gaan, niet afgeven, nog efkes,… tot we links opdraaien en ik de Brandenburger Tor zie liggen… nog een kleine kilometer... Onder de Brandenburger Tor door, nog 350 meter en ik zie de klok tikken… uiteindelijk passeer ik de finishboog en kijk op mijn horloge: 2:39:46. Stikkapot maar vooral vol adrenaline en euforie om voor de 3de keer Berlijn uitgelopen te hebben en voor de 2de keer nog eens onder die grens van 2u40 te duiken.
In de aankomstzone kom ik ook Frankie tegen. Hij liep een schitterende tijd van 2u38m11sec. Samen slenteren we (wandelen kan je het immers niet meer noemen) naar de Erdinger stand en drinken een frisse alcoholfrei Weissbier.
We hebben met de andere JMT-ers afgesproken dat we terug samenkomen aan het hotel na de marathon. 1 voor 1 beginnen de lopers binnen te komen in het hotel:
Laura samen met Dennis, die vandaag de taak van haas op zich heeft genomen en dit tot een goed einde brengt: 3u47m30sec! een dik PR voor Laura met een verbetering van bijna een half uur
Robin: in de voorbereiding nog geplaagd door een spierscheur loopt een zeer mooie wedstrijd met een negatieve split van één minuut: 2u51min23sec en een PR.
Benny: 2u48min19sec en eindelijk de verbetering van zijn PR!
Bart Gijsels: 3u29min06sec
Koen Cuyvers:3u32min09sec
Kris Willems: 3u09min38sec, eveneens een mooi PR, een verbetering met meer dan een half uur
Bjorn Joos: 3u12min12sec en een nieuw PR
Kris Vandervoort: 4u15min22sec
Kris De houwer: (met nummer Richard Peeters) 5u19min16sec
De rest van de middag wordt op het terras nagepraat tussen pot en pint, over de eigen marathon en de ongelooflijke prestatie van Kipchoge.
Topweekend met mooie delegatie van JMT en met prachtige prestaties.
Berlijn u was geweldig!
Vanaf nu kunnen wij zeggen: “Wir sind Berliners!”
